دومین مظلوم انقلاب/ یارِ بی یارِ رهبری

بالاگریوه - اگر اهل سیاست و قدرت هم این و‌جیزه را بنویسند هیچ تأثیری درآیت‌الله جنتی ندارد،امانگارنده به جهت دوری ازقدرت و بی‌علاقگی به مسیرهایی که به شورای نگهبان ختم می‌شود، بر این باور است که دفاع ازمظلومیت آیت‌الله جنتی، دفاع ازیک شخص نیست که دفاع از فقهای تراز اول انقلاب اسلامی و اسلام سیاسی است، دفاع از عالم بزرگی که توسط بی‌ریشه‌ها در سایه آزادی مورد ستم قرار می‌گیرد

وامابعد...بدون تردید درفاصله 34 سال بعدازشهادت شهید مظلوم دکتر بهشتی، هیچ یک ازشخصیت‌های منصوب امام به اندازه آیت‌الله جنتی مظلوم نبوده است.فقط تفاوت ماجرا در این است که شهید بهشتی آماج «تهمت‌ها» و «شایعات» بود، اما آیت‌الله جنتی آماج «تمسخرها و کنایه‌ها» است.

علت اینکه نمی‌توانند مانند شهید بهشتی هزاران تهمت رانثاروی کنند،این است که آینده‌ای برای اندوختگی دنیوی او قابل تصور نیست. بنابراین باهزاران ذره‌بین نتوانستند ردپایی ازدنیا‌طلبی و دنیاگرایی رادراین مرد بزرگ ببینند.

یقیناً اگراواهل دنیای مابودبااندک هجمه و فشار عرصه رارها می‌کردو آرامش خوددراین سنین را برهرچیزدیگری ترجیح می‌داداما اودرپیمانی که باامام بست واعتمادی که امام به ایشان نمود مأمور است تا از پلشتی‌ها در حکومت صالحان پیشگیری نماید.

او دغدغه داردتا امام را ازخوفی که داشت دور سازد: «من خوف ازآن دارم که ما یک جمهوری اسلامی درست کردیم اماهرکجایش برویم همان حکومت طاغوت باشد».

ازقدیمی های انقلاب است و مبارزی شجاع و دلیر.سپربلای رهبری بود ازاول. باهمه توهین ها وتهمت هاونسبتهای دروغ، بازهم پای ولایت ماندکه ماند.هیچ‎کس ندیداو راکه هرشب مراسمات حسینیه امام از کنار دست آقا تکان نخورد وبازهم ماند.

هیچ کس ازاو به خاطرخدماتش حمایت نکرد و او هم این انتظار رانداشت و بازهم ماند.اما بااین همه، چه حالی می‎دهد یاربی یار رهبر بودن. 

                                   منابع: روزنامه جوان،خبرگزاری دانا