بالاگریوه - پرویز اکبری ازشاعران شهرستان پلدختر اخیراً در مذمت طایفه گرایی قطعه شعری سروده است که به شرح ذیل تقدیم مخاطبان می گردد.
نفی خواهم کرد هررفتاربد زانکه بیزارم من از کردار بد
برتری هرگز به قوم وخویش نیست قومیت خواهی حبابی بیش نیست
هرکه خود را خاص وبرتر بشمرد طعنه ی مخلوق وخالق می خرد
هیچ مخلوقی زخود بی عیب نیست کامل وبی نقص جز الله کیست؟
خام.جانان را غم یاران کم است درد ما را آدمیت مرهم است
هرکه باعلم وادب دمساز شد در دو عالم باکمال انباز شد
حرف پیغمبر«ص» شنو باگوش جان! خویش را از دیگران برتر مدان
مال و زور وزر نپاید با کسان غرقه ی این ورطه شد بس جاهلان
افتخار هرکسی ایمان اوست دوستی با دوستان حق نکوست
دست مردی سوی مردان کن دراز تاتوانی باخدا جویان بساز
اجتناب از تفرقه مطلوب ماست تفرقه افکن کجا محبوب ماست؟
قطره ی نا چیز چون دریا شود موج ها چون کوه زان پیداشود
جویباران گر بهم پیوسته اند سیل بندومانع را بشکسته اند
ابلهان را دل به واهی ها خوش است صحبت از عقل خرد ابله کش است
دین خود را می فروشند مفت مفت تاشود یک روزشان با کام جفت
می فروشند فخر بر مردم بسی تاشوند محبوب نزد ناکسی
تا بخندانند چوخویشی را دمی حرف های پوچ می بافند همی
خودپسندی کار نادانان ماست برتری جویی بلای جان ماست
خادم مردم هرآن کو بهتر است درقیامت جایگاهش برتراست
ازخدا شرمنده شو ای بدزبان! دیگران را از خودت بر تر بدان!
مرگ می دانی که حتما عاجل است یاد مرگ وقبر کار عاقل است
هرکسی اعمال خود در پیش روست دوست بگریزد زبد کردار دوست
ما به خوش نامی ومردم باوری سربلندوسرفراز از داوری
کی به جمعیت تفاخر کرده ایم عیب همنوعان خود را پرده ایم
گر دریدی پرده ی عیب کسان ! نیستی از خشم خالق در امان!
«اکبری» تاجان به تن دارد مدام ضم خودخواهی کند هرصبح وشام
تازبانش تر بود در کام او خودپسندان را کند بی آبرو با تشکر از بلوطستان
پرویز اکبری / خرم آباد -مرداد یک هزار و سیصد و نود و چهار